Πρόκειται για ένα από τα μεγαλύτερα οχυρωματικά έργα της ενδοχώρας και χρονολογείται κατά την Β’ Βυζαντινή Περίοδο.
Η πρόσβαση γίνεται από έναν χωματόδρομο που οδηγεί στην δυτική πλευρά του οχυρού. Εκεί μάλιστα ήταν χτισμένος και ο μικρός οικισμός Μέλισσα, ο οποίος σήμερα δεν διασώζεται. Νότια, σε απόσταση περίπου 100 μ, σώζονται ακόμα τα πατητήρια του φρούριου. Ανατολικά φυλάσσεται φυσικά από γκρεμό.
Στο ίδιο σημείο βρίσκεται και η εκκλησία της Ζωοδόχου Πηγής.