Πίσω από επιβλητικά όρη των Αστερουσίων, στο τέλος του φαραγγιού του Αμπά, βρίσκεται ο παραθαλάσσιος οικισμός των Τριών Εκκλησιών. Πρόκειται για μία περιοχή που προκαλεί δέος στον επισκέπτη, όμως η ανθρώπινη παρέμβαση, όπως συμβαίνει σε πολλές περιπτώσεις, έχει αποβεί καταστροφική Η άναρχη δόμηση καταστρέφει την φυσική ομορφιά του τόπου. Παρόλα αυτά υπάρχουν ακόμα τμήματα της περιοχής που είναι παρθένα και παραλίες που αν μη τι άλλο θα σας μαγεύψουν.

Οι Τρεις Εκκλησίες βρίσκονται περίπου 64 χλμ νότια της πόλης του Ηρακλείου και η κύρια διαδρομή είναι από τους οικισμούς Χάρακα, Παρανύμφοι. Ο δρόμος από τους Παρανύμφους μέχρι το παραθαλάσσιο χωριό είναι περίπου 12 χιλιόμετρα άσφαλτου.

Ο οικισμός βρίσκεται ανάμεσα σε δύο πέτρινους όγκους που ονομάζονται Κωλοβρέχτης και Μπουρούνι (βλ. Λαϊκές ιστορίες), ενώ μπροστά του βρίσκεται η όμορφη παραλία με χοντρή άμμο και βότσαλο. Η παραλία δεν είναι οργανωμένη και η θάλασσα είναι βαθιά.

Ανατολικά και δυτικά του οικισμού υπάρχουν πολλές όμορφες και περισσότερο απομονωμένες παραλίες. Στα ανατολικά βρίσκουμε την παραλία της Κρυγιάς Βλυχάδας, του Τραγοπιάστη και του Βουιδόματου, τις οποίες μπορεί κανείς να επισκεφτεί με το αυτοκίνητο, μέσω χωματόδρομου, καθώς και πολλές άλλες μικρότερες, που η πρόσβαση σε αυτές γίνεται με βάρκα. Δυτικά βρίσκεται η μεγάλη και όμορφη παραλία του Όρνιου. Αν έχετε βάρκα μπορείτε να κατευθυνθείτε ανατολικότερα στις παραλίες Λαριδάς, Γαϊδάρου Πήδος, Αλυκές ή να κολυμπήσετε στις όμορφες σπηλιές με τα γαλαζοπράσινα νερά, που βρίσκονται ανάμεσα στις Τρεις Εκκλησιές και την Ιερά Μονή Κουδουμά.

Στις Τρεις Εκκλησίες μένουν 13 κάτοικοι, σύμφωνα με την απογραφή του 2011.

ΤΟΠΩΝΥΜΙΟ

Ο οικισμός οφείλει το όνομα τους στις τρεις εκκλησίες, της Παναγίας, του Αφέντη Χριστού και του Αγίου Γεωργίου.

ΛΑΪΚΕΣ ΙΣΤΟΡΙΕΣ

Στον οικισμό υπάρχει, όπως προείπαμε, ένα βράχος που ονομάζεται Μπουρούνι. Αυτόν τον βράχο αν τον κοιτάξεις από την ανατολική πλευρά της παραλίας σκιαγραφεί το προφίλ μιας γυναίκας. Λέγεται λοιπόν ότι στα παλιά τα χρόνια υπήρχε ένα ζευγάρι στο χωριό που ήταν πολύ αγαπημένο και αχώριστο, όμως ο πόλεμος χάλασε την γαλήνια ζωή τους. Ο άντρας αναγκάστηκε να φύγει για να πολεμήσει στο πεδίο της μάχης. Ο πόλεμος τέλειωσε κι εκείνος δεν γυρνούσε... Η γυναίκα του ανέβαινε κάθε μέρα στον ψηλό βράχο και αγνάντευε το πέλαγος περιμένοντας τον γυρισμό του αγαπημένου της. Τα χρόνια περνούσαν κι η γυναίκα γέρασε κι ένιωθε το τέλος να πλησιάζει. Ανέβηκε για τελευταία φορά στο Μπουρούνι και παρακάλεσε με όλη την δύναμη της ψυχής της τον Θεό να την πετρώσει σε αυτό το σημείο ώστε να δει τον γυρισμό του συζύγου της. Ο Θεός άκουσε τις προσευχές της και την άφησε για πάντα εκεί...